Zagwoździk fiołkowy jest chrząszczem z rodzaju Callidium. W przeszłości najczęściej stosowaną nazwą zagwoździka była nazwa ściga fioletowa, a nazwa zagwoździk fioletowy była nazwą dodatkową tylko z rzadka stosowaną zamiennie. Obecnie to zagwoździk fiołkowy jest najczęściej używaną nazwą tego zwierzęcia. Nie są to wszakże jedyne jego nazwy. Znany jest on również jako zagwoździak fioletowy i zagwozdnik fiołkowy.
Zagwoździk fiołkowy jest owadem średniej wielkości. Rozmiary osobników dorosłych zagwoździka fiołkowego wynoszą od 8 do 16 milimetrów długości. Ciała zagwoździka fiołkowego jest silnie spłaszczone. Przedplecze zagwoździka fiołkowego jest zaokrąglone i pomarszczone. Uda wyraźnie zgrubiałe zwłaszcza w przypadku ostatniej pary. Ubarwienie zagwoździka fiołkowego jest ciemno niebieskie, niemal czarne z metalicznym połyskiem.
Zagwoździk fiołkowy jest pospolity na terenie całej Polski. Występuje głównie w lasach iglastych i mieszanych. Często pojawia się również na terenie tartaków, zrębów i innych miejsc w których odbywa się obróbka drewna. Charakterystyczną cechą zagwoździka fiołkowego jest niechęć osobników dorosłych do opuszczania miejsc w których przyszły one na świat. Często zasiedlają je one przez wiele lat jeśli tylko nadal one istnieją.
Osobniki dorosłe zagwoździka fiołkowego pojawiają się od maj do lipca niemniej najliczniejsze są w czerwcu. Czasami bywają one widywane również w sierpniu. Osobniki dorosłe zagwoździka fiołkowego najczęściej spotykane są na drzewach należących do gatunków na których żerują ich larwy. Najczęściej są to drzewa iglaste takie jak sosny, świerki, jodły i modrzewie. Rzadziej zagwoździki pojawiają się na drzewach liściastych takich jak na przykład wierzby, dęby, olszyny, buki i drzewa owocowe. Najczęściej widywane są na drzewach martwych i suchych. Właśnie na tych drzewach odbywa się kopulacja zagwoździka fiołkowego a w znajdujących się na nich spękaniach samice składają swoje jajeczka.
Żerowanie larw zagwoździka fiołkowego odbywa się pod korą. Larwy drążą tam liczne płytkie korytarze, które często przecinają się ze sobą. Wypełnione są one trocinami. Długość rozwoju zagwoździka uzależniona jest od czynników zewnętrznych w tym zwłaszcza od wilgotności drewna. Zazwyczaj rozwój ten trwa 2 lata, ale w przypadku mocno wysuszonego drewna może on trwać nawet o rok lub dwa lata dłużej. Larwy osiągają do 26 milimetrów długości. W okolicach maja lub czerwca larwy zagwoździka fiołkowego wgryzają się w drewno i tworzą w jego wnętrzu kolebkę poczwarkową w której następuje ich przeobrażenie w postaci dorosłe. Osobniki dorosłe zagwoździka fiołkowego wydostają się na zewnątrz drewna przez te same otwory przez które same wgryzły się w drewno kiedy były jeszcze larwami. W związku ze zniszczeniami powodowanymi w drewnie zagwoździk fioletowy uważany jest przez leśników za szkodnika drewna.
Obok zagwoździka fiołkowego w Polsce występują jeszcze dwaj inni przedstawiciele rodzaju Callidium. Najbardziej podobny do zagwoździka fiołkowego jest Callidium aeneum charakteryzujący się pomarszczonymi pokrywami i metaliczno-zielonym ubarwieniem. Nieco bardziej od zagwoździka fiołkowego odróżnia się Callidium coriaceum mający brunatne ubarwienie.
