Osobniki dorosłe miazgowca brunatnego mają od 3 do 7 milimetrów długości. Ciała miazgowców brunatnych są spłaszczone i czerwono-brązowe. Czułki miazgowców brunatnych składają się z 11 elementów spośród których dwa ostatnie tworzą buławkę.
Białe larwy miazgowca brunatnego mają do 6 milimetrów długości. Otwory oddechowe larw znajdują się na boku ostatniego segmentu ich ciał. Przypominają one żółtawe plamy.
Pierwotnie miazgowiec brunatny występował jedynie w rejonach tropikalnych. Dopiero w połowie XIX wieku trafił on do Europy razem z importowanym z tropików drewnem.
Miazgowiec brunatny żeruje w drewnie drzew liściastych takich jak między innymi jesion, dąb i limba. Często pojawia się on również w meblach. Miazgowiec brunatny jest groźnym szkodnikiem technicznym drewna.
Samice miazgowca brunatnego składają do 220 długich, wysmukłych jaj. Wylęg larw z jaj może nastąpić już po 3 dniach od ich złożenia, ale zazwyczaj następuje ono po upływie od 8 do 12 dni. Larwy miazgowca brunatnego mogą rozwijać się w drewnie o wilgotności wynoszącej od 8 do 32 %. Optymalna dla rozwoju larw miazgowca brunatnego wilgotność drewna wynosi od 10 do 20 %. Chodniki ryte są przez larwy miazgowca brunatnego wzdłuż włókien drewna. Wypełniane są one przez larwy miazgowca brunatnego za pomocą drobnej mączki. Ekskrementy larw miazgowca brunatnego są niemal niezauważalne. Żerowanie larw miazgowca brunatnego może doprowadzić do niemal całkowitego sproszkowania drewna w którym się ono odbywa.
Długość stadium larwalnego miazgowca brunatnego uzależniona jest od warunków w których żyją larwy, a zwłaszcza od zawartości białka i skrobi w drewnie w którym żerują oraz od temperatury i wilgotności. Stadium larwalne miazgowca brunatnego trwa od 2 do 9 miesięcy, co jest okresem wyjątkowo krótkim jak na owada żywiącego się drewnem. Rzadko zdarza się aby rozwój larw drewnojada trwał zaledwie kilka miesięcy nawet w przypadku osobników żyjących w warunkach wyjątkowo sprzyjających ich rozwojowi.
Stadium poczwarki miazgowca brunatnego trwa od 2 tygodni do 4 tygodni. Otwory wylotowe miazgowca brunatnego są stosunkowo niewielkie. Mają one od 1 do 2 milimetrów średnicy. Wyjątkowo silne narządy gryzące miazgowca brunatnego pozwalają mu na przegryzanie się przez materiały ochronne, którymi bywa okrywane drewno takie jak na przykład złoto, srebro, ołów lub skóra. Podczas wychodzenia z drewna miazgowce brunatne wypychają przez otwór trociny wymieszane ze swoimi odchodami. Odchody miazgowca są bardzo charakterystyczne dzięki czemu umożliwiają identyfikacje tego szkodnika. Odchody te przypominają talk lub puder podczas gdy odchody większości gatunków szkodników drewna są nieco grubsze i mają ziarnistą lub piaszczystą strukturę.
Koniec rozwoju miazgowców brunatnych przypada na miesiące letnie począwszy od czerwca do sierpnia dzięki czemu szybko po wyjściu z drewna osobniki dorosłe mogą rozpocząć rójkę. Samice miazgowca brunatnego składają jaja w naczyniach bieli. Jaja mogą być przez nie składane pojedynczo lub w grupach. Jeśli dane drewno jest pomalowane może to utrudniać składanie jaj, ale samice mają na to sposób polegający na składaniu jaj w otworach wyjściowych przez które osobniki dorosłe miazgowców opuszczały drewno. Osobniki dorosłe miazgowca brunatnego żyją od 3 do 6 tygodni. Prowadzą one nocny tryb życia.
