Ciało o długości 5,5 - 10 mm, pokryte jest czarnymi włoskami, pośród których pojawiają się pojedyncze włoski jaśniejsze. Pokrywy o prawie równoległych brzegach, zakończenie pokryw ząbkowane. Posiada 11-członowe czułki, zakończone 3-członową buławką.
Długość larwy może osiągnąć do 13 mm. Tuż po wylęgu ciało czerwonobrązowe, dorosła larwa jest koloru czarnego z czerwonym paskiem na grzbiecie. Spód ciała jest żółtobiały. Larwa pokryta włoskami. Na końcu odwłoka posiada skierowane w górę haki.
Samica skórnika kolczatka składa od 200 do 800 jaj, pojedynczo lub z złożach po 3-20 sztuk, bezpośrednio na pokarm. Rozwój zarodkowy trwa od 2 do 12 dni. Larwa przechodzi 6-7 linień. Pełny rozwój trwa około 55 dni, lecz ten czas ulega zmianie w zależności o warunków. Optymalne warunki do rozwoju to 30-35°C i 85% wilgotności powietrza. Po zakończeniu żerowania larwy drążą tunele w dostępnych materiałach: m. in drewnie, papierze a co większe larwy w plastiku.
Skórnik kolczatek jest gatunkiem kosmopolitycznym, obecnym na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy. W Polsce bardziej pospolity w większych miastach i południowej części kraju.
Naturalnym żerowiskiem Skórnika kolczatka są ptasie gniazda oraz padlina. W środowisku człowieka zasiedla wszelkie produkty pochodzenia zwierzęcego, m. in. mięso, suszone ryby, ser, drób, boczek. W przypadku braku pokarmu mogą zjadać jaja własnego gatunku.
Szkodniki zasiedlone na produktach pochodzenia zwierzęcego zjadają, uszkadzają oraz zanieczyszczają wylinkami i odchodami. Włoski pokrywające ciało larwy mogą wywoływać alergię u niektórych zwierząt i ludzi. Insekty mogą przenosić zarazki chorobotwórcze. Oprócz produktów spożywczych larwy podczas wędrówek niszczą też drewno konstrukcyjne i opakowania.
Skórnik kolczatek znalazł zastosowanie w muzeach i na uniwersytetach, gdzie jest wykorzystywany do usuwania resztek mięsa z kości przeznaczonych na eksponaty. Naturalne działanie skórnika w wielu przypadkach okazuje się być bardziej precyzyjne i bezpieczne od środków chemicznych, które mogą uszkodzić wewnętrzną strukturę kośćca. Jeden żuk jest w stanie zjeść tygodniowo do 4 kg padliny. Praktyka czyszczenia szkieletów przy użyciu tej metody znana jest już od ponad 150 lat.
Larwa Skórnika Kolczatka
