Węglarek czerwonoudy występuje w środkowej i południowej Europie. W Polsce jego nieliczne stanowiska zlokalizowane są głównie w starych sadach i w lasach dębowych.
Węglarek czerwonoudy rozwija się w brzozach, bukach, dębach, klonach, leszczynach, olszach, orzechach włoskich, osicach, głogach, różach i tarninach. Rozwija się on również na różnych gatunkach drzew owocowych takich jak między innymi grusze, jabłonie i śliwy. Węglarki czerwonoude zasiedlają pnie i mające co najmniej 2 centymetry szerokości gałęzie obumierających oraz martwych drzew których wiek wynosi od 60 do 100 lat. Węglarki czerwonoude mogą również żerować w ułożonym w stosy drewnie opałowym.
Osobniki dorosłe węgarka czerwonoudego mają od 8 do 13 milimetrów długości. Są one czarne. Jedynym wyjątkiem są uda, które są czerwone, ale tylko w nasadowej części.
Na członach czułków nie ma kolcowatych wyrostków występujących u blisko z nim spokrewnionego węglarka matowego. Są one jedynie lekko kanciasto rozszerzone. Czułki samców są dłuższe od ciał samców, a czułki samic krótsze od ciał swoich właścicielek.
