Rogatek pstrokaty (Acanthoderes clavipes) znany również jako rogatek pstry jest szkodnikiem drewna z rodziny kózkowatych i rodzaju Aegomorphus.
Rogatek pstrokaty występuje na terenie Europy, Kaukazu i Syberii. Pojawia się na całym terytorium Polski, ale najliczniejszy jest na pogórzu i w górach w tym zwłaszcza w Bieszczadach
Rogatek pstry żeruje w drzewach liściastych takich jak buki, graby, dęby i brzozy. Opada drzewa obumierające, gałęzie, złomy i pniaki. Żeruje w zdrowym, nieokorowanym i niezagrzybionym drewnie.
Osobniki dorosłe rogatka pstrego mają od 7 do 17 milimetrów długości. Na każdym z boków przedplecza znajduje się jeden zaostrzony kolec. Wierzchnia strona ciała rogatka pstrokatego pokryta jest czarnym, brunatnym, szarym i pstrokatym owłosieniem. Na pokrywach rogatka pstrego znajdują się trzy niewyraźne, zazębione przepaski. Jeśli chodzi o wygląd nóg i czułków to z rogatka pstrokatego jest prawdziwa modnisia dopasował on bowiem wygląd nóg do czułek. Za równo na jednych jak i na drugich znajdują się naprzemienne jasne i ciemne prążki.
Białe larwy rogatka pstrokatego osiągają do 25 milimetrów długości. Długość głowy rogatka pstrokatego jest większa od jej szerokości. Tylna cześć przedplecza jest głęboko, siatkowato bruzdkowana. Poduszki ruchowe pierścieni odwłoka od strony grzbietowej podzielone są środkowa linią. Rozpadają się one na okrągłe brodawki. Białe, spłaszczone brodawki osiągają do 16 milimetrów długości. Grzbiet pokryty jest niewielkimi włoskami i kolcami. Na ostatnim z pierścieni je odwłoka zauważyć można silny kolec środkowy, a po jego bokach kolejne mniejsze kolce.
Osobniki dorosłe rogatka pstrokatego pojawiają się od czerwca do sierpnia. Pojedyncza samica składa pod łuskami kory do 40 jaj. Larwy te żerują pod korą w której wygryzają one kręte chodniki mające do 8 milimetrów szerokości. Na całej swojej długości wypełnione są one trocinkami z kory i wiórkami. Przepoczwarzenie rogatka pstrego następuje w mających rozmiar 7 na 30 milimetrów kolebkach poczwarkowych znajdujących się płytko pod powierzchnią drewna. Czasami zdarza się, że kolebki te mają postać płytkich wgłębień w zewnętrznych warstwach drewna. Owalne otwory wylotowe wygryzane są przez larwy, które następnie zatykają je korkiem złożonym z wiórków drzewnych. Rozwój rogatka pstrokatego trwa od roku do dwóch.
Rogatek pstry żeruje w martwym drewnie w związku z czym nie powoduje on dużych szkód. Kolebki poczwarkowe znajdują się dość płytko w związku z czym po przetarciu pozostają w odpadach. Kolebki poczwarkowe rogatka pstrego będące następstwem jego żerowania w słupach zatrzymują wodę, co przyczynia się do ich gnicia.
Zapobieganie szkodom wywoływanym przez rogatka pstrokatego polega na przestrzeganiu reguł higieny składowisk drewna i lasów.
Innymi przedstawicelami rodzaju Aegomorphus występującymi na terenie Polski są rogatek plamisty (Aegomorphus francottei), Aegomorphus grisescens, Aegomorphus krueoeri, Aegomorphus krueperi, rogatek ciemny (Aegomorphus obscurior) i Aegomorphus varius. Wszystkie wymienione owady występują jednak w Polsce dość rzadko.
Rogatek ciemny znany również jako rogatek biebrzański jest na tyle rzadki, że opisano go dopiero w 2005 roku. Jego odkrywcami są Jacek Hilszczański i Cezary Bystrowski.
Przedplecze oraz pokrywy rogatka ciemnego pokryte są charakterystycznym czarno-biało-brązowym, nieregularnym deseniem przypominającym nieco kamuflaż żołnierzy walczących na terenach miejskich. Jego pokrywy podzielić można na cztery strefy różniące się pomiędzy sobą rodzajem deseniu. Pierwsza, znajdująca się najbardziej z przodu strefa jest czarna. Druga szarawa z małymi, nieregularnymi czarnymi plamkami. Trzecia czarno-brązowa, a ostatnia podobna do drugiej, ale czarne plamki są na niej większe i liczniejsze. Na bokach przedplecza znajdują się ostre wyrostki. Na czułkach rogatka ciemnego znajdują się białe i czarne prążki które przypominają prążki rogatka pstrokatego są jednak od nich wyraźniejsze.
Osobniki dorosłe rogatka ciemnego mają od 9 do 13 milimetrów. Pojawiają się w maju lub w czerwcu. Jest on gatunkiem wyjątkowo rzadkim. Jego obecność stwierdzono jedynie na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego. Osobniki dorosłe gryzą korę, choć nie wiadomo czy żywi się korą czy też porostami. Larwy rogatka ciemnego rozwijają się w dębach szypułkowych.
